PAUL SIMON, O ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ (THE SOUND OF SILENCE)

PAUL SIMON

O ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ 

Γεια σου σκοτάδι, παλιέ μου φίλε,

ήρθα να μιλήσω και πάλι μαζί σου,

γιατί ένα όραμα μαλακά γλιστρώντας

άφησε τους σπόρους του καθώς κοιμόμουν

και το όραμα που φυτεύτηκε στο μυαλό μου

παραμένει ακόμη

μέσα στης σιωπής τον ήχο.

Σ’ όνειρα ανήσυχα περπατούσα μονάχος

στενούς λιθόστρωτους δρόμους.

Κάτω απ’ την άλω μιας λάμπας του δρόμου

γύρισα τον γιακά μου στο κρύο και την υγρασία,

όταν τα μάτια μου πλήγωσε η λάμψη φωτός από νέον

που χώρισε τη νύχτα

και άγγιξε της σιωπής τον ήχο.

Και στο γυμνό φως αντίκρισα

δέκα χιλιάδες ανθρώπους, ίσως παραπάνω,

ανθρώπους να μιλούν χωρίς λόγια

ανθρώπους να ακούν χωρίς ακοή

ανθρώπους να γράφουν τραγούδια που οι φωνές δεν μοιράζονται ποτέ.

Και κανείς δεν τόλμησε

να ενοχλήσει της σιωπής τον ήχο.

Ανόητοι, είπα, δεν γνωρίζετε

ότι η σιωπή μεγαλώνει σαν καρκίνος

Ακούστε τα λόγια μου για να μπορέσω να σας διδάξω.

Πάρτε τα χέρια μου για να μπορέσω να σας φτάσω.

Όμως τα λόγια μου, σαν σιγηλές στάλες βροχής έπεσαν

και αντήχησαν στης σιωπής τα πηγάδια.

Και οι άνθρωποι γονάτισαν και προσευχήθηκαν

στο θεό από νέον που κατασκεύασαν∙

και η πινακίδα άστραψε την προειδοποίησή της

στα λόγια που σχηματίζονταν∙

και η πινακίδα είπε: «Των προφητών οι λόγοι

είναι γραμμένοι στους τοίχους του υπόγειου σιδηρόδρομου

και στους διαδρόμους των φτωχόσπιτων».

Και ψιθύρισε στης σιωπής τους ήχους.

THE SOUND OF SILENCE 

Hello darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence

Fools, said I, you do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you
But my words, like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, the words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls

And whispered in the sounds of silence

[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ/TRANSLATION: ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΚΙΡΓΚΕΝΗΣ/STAVROS GIRGENIS]