Ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν: ο αληθινά δίκαιος άνθρωπος κατά τον Φιλήμονα

ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν͵

ἀλλ΄ ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται·

οὐδ΄ ὃς τὰ μικρὰ λαμβάνειν ἀπέσχετο͵

ἀλλ΄ ὃς τὰ μεγάλα καρτερεῖ μὴ λαμβάνων͵

ἔχειν δυνάμενος καὶ κρατεῖν ἀζημίως·

οὐδ΄ ὅς γε ταῦτα πάντα διατηρεῖ μόνον͵

ἀλλ΄ ὅστις ἄδολον γνησίαν τ΄ ἔχων φύσιν

εἶναι δίκαιος κοὐ δοκεῖν εἶναι θέλει.

Δίκαιος άνθρωπος δεν είναι αυτός που δεν αδικεί,

αλλ΄ όποιος, ενώ μπορεί ν’ αδικήσει, δεν το θέλει.

Δίκαιος δεν είναι εκείνος που αποφεύγει να παίρνει τα μικρά,

αλλ’ όποιος υπομένει να μην παίρνει τα μεγάλα,

ενώ μπορεί να τα ’χει και να τα αποκτήσει ατιμώρητος.

Πάνω απ’ όλα δίκαιος δεν είναι εκείνος που μόνο κάνει όλα αυτά,

αλλ’ όποιος άδολη και γνήσια έχοντας φύση

θέλει να είναι δίκαιος κι όχι να φαίνεται πως είναι.