Ύμνος του Ερμή του Τρισμέγιστου προς τον Παντοκράτορα

Συ που ξαγρυπνάς με το μάτι της φωτιάς της ακοίμητης,

που δίνεις ζωή στην τροχιά του αιθέρα

και κυβερνάς την θερμή του ήλιου,

που διώχνεις με την καταιγίδα τα νέφη μακριά

και το όνομά σου δεν το χωράει ο κόσμος.

Γνωρίζω το άφθαρτο, αέναο, φοβερό Μάτι που βλέπει τα πάντα,

τον Πατέρα των όλων,

τον μόνο Θεό, που κανείς δεν τον γέννησε.

Τιμώ και τον μοναδικό σου τον Γιο

που ένας είναι στο πλάι σου.

Τον γέννησες ευθύς με δύναμη άφατη και φωνή δυνατή,

με πληρότητα και δίχως πάθος,

Λόγο δικό σου αγέννητο,

θεϊκό στην ουσία του απ’ τη δική σου ουσία,

που φέρει τη δική σου εικόνα, του Πατέρα του,

άφθαρτη και ολόιδια.

Έτσι εκείνος είναι εντός σου κι εσύ είσαι εντός του,

της ομορφιάς ο καθρέφτης,  

πρόσωπο που ευφραίνει εσένα κι εσύ εκείνον.

ἀκοιμήτου πυρὸς ὄμματι ἐγρήγορε͵ δρόμον αἰθέρος ζωογονῶν͵ ἡλίου θέρμην κρατύνων͵ λαίλαπι μεθιστῶν νέφη͵ τοὔνομα μὴ χωρῶν ἐν κόσμῳ· ἄφθιτον ἀέναον πανεπίσκοπον ἐπίφοβον ὄμμα͵ πατέρα τῶν ὅλων͵ θεὸν ὄντα μόνον͵ ἀπ΄ οὐδενὸς ἔχοντα ἀρχήν͵ ἔγνωκα. ἕνα μετὰ σὲ ὄντα μόνον ἐκ σοῦ γεραίρω υἱόν͵ ὃν ῥώμῃ ἀπορρήτῳ καὶ ὀξυτέρᾳ φωνῇ ἴδιον εὐθὺς ἀφθόνως καὶ ἀπαθῶς ἀγένητον  λόγον ἐγέννησας͵ θεὸν ὄντα τὴν οὐσίαν ἐκ τῆς οὐσίας͵ ὃς σοῦ τοῦ πατρὸς τὴν εἰκόνα τὴν ἄφθαρτον καὶ πᾶν ὁμοίαν φέρει͵ ὥστε εἶναι ἐκεῖνον ἐν σοί͵ σὲ δὲ ἐν ἐκείνῳ͵ κάλλους ἔσοπτρον͵ ἀλληλεύφραντον πρόσωπον.