Clark Ashton Smith, Ελληνικό χθες (Grecian yesterday)

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΘΕΣ

Στις μέρες τις αγαπημένες που μόνοι μοιραστήκαμε,

Λήδα, πέρα από τα φεγγάρια και τα μίλια,

του πόθου μου ο κύκνος έχει πετάξει.

Και πάλι στέκεις, όπως κάποτε στάθηκες,

γυμνή, με φλογισμένα τα μαλλιά απ’ τον ήλιο,

μπροστά απ' το σκοτεινό το δάσος το ελληνικό

που απλώνεται πλάι στη γαλήνια θάλασσα:

κι όλη η καρδιά μου γίνεται αγάπη,

και η αγάπη τις φλέβες μου πληροί.

Καμία Σύριγγα δεν δραπετεύει, ούτε και Σάτυρος αναπηδά

απ’ τις ακίνητες βελανιδιές, τις ζοφερές τις όχθες:

εντός μας σπεύδει η αρχαία τους έκσταση,

σαρώνοντας τον κόσμο πέρα ως πέρα, φέρνοντας

άλλη μια φορά την πολυάνθεμη αρχή

μετά από μια εποχή πραγμάτων δίχως άνθη.

Στις μέρες τις αγαπημένες που μόνοι μοιραστήκαμε,

Λήδα, πέρα από τα φεγγάρια και τα μίλια,

του πόθου μου ο κύκνος έχει πετάξει.

GRECIAN YESTERDAY

To the loved days we shared alone,

Leda, beyond the moons and miles
The swan of my desire has flown.

Again you stand, as once you stood,

Naked, with sun-ignited hair,
Before the dark Hellenic wood

That hangs beside that halcyon sea:

And all my heart is turned to love,
And love fulfills the veins of me.

No Syrinx flees, no satyr sallies

From the still oaks and brooding bays:
In us their ancient rapture rallies

That sweeps away the world, and brings

Once more the many-flowered prime
After an age of flowerless things.

To the loved days we shared alone,
Leda, beyond the moons and miles
The swan of my desire has flown.

[Μετάφραση: Σταύρος Γκιργκένης, 3-12-2017]