Μαγικός Ύμνος στον Παντοκράτορα (Μαγικοί Πάπυροι 12.236-244)

Θα επικαλεστώ το κρυμμένο και άρρητο όνομα,

τον προπάτορα των θεών,  

τον κύριο και επόπτη των πάντων. 

Έλα σε μένα, εσύ ο παντοκράτωρ θεός,  

ο εκ των τεσσάρων ανέμων,   

που φύσηξες πνοή μες στους ανθρώπους για να τους δώσεις ζωή

και διαφεντεύεις το καλό που υπάρχει μέσα στον κόσμο.  

Άκουσέ με, κύριε, που το όνομά σου είναι κρυμμένο και άρρητο,  

το οποίο φοβούνται οι δαίμονες, όταν τ' ακούν,

και η γη περιστρέφεται, ο Άδης ταράζεται,  

οι ποταμοί, η θάλασσα, οι λίμνες, οι πηγές παγώνουν

και σπάζουν οι πέτρες.    

Η κεφαλή σου είναι ο ουρανός, ο αιθέρας το σώμα σου, τα πόδια σου η γη

και  το νερό που βρίσκεται γύρω σου, ο ωκεανός,  ο Αγαθός Δαίμονας.  

Εσύ είσαι ο κύριος που γεννά, τρέφει, και αυξάνει τα πάντα.

μέλλω ἐπικαλεῖσθαι τὸ κρυπτὸν καὶ ἄρρητον ὄνομα͵ τὸν προπάτορα θεῶν͵ πάντων ἐπόπτην κ[α]ὶ κύριον. δεῦρό μοι͵ ὁ ἐκ τῶν δ ἀν[έ]μων͵ ὁ παντοκράτωρ θεός͵ ὁ ἐνφυσήσας πνεύματα ἀνθρώποις εἰς ζωήν͵ δέσποτα τῶν ἐν κόσμῳ καλῶν͵ ἐπάκουσόν μου͵ κύριε͵ οὗ ἐστιν τὸ κρυπτὸν ὄνομα ἄρρητον͵ ὃ οἱ δαίμωνες ἀκούσαντες πτοοῦνται͵ οὗ καὶ ὁ ἥλιος βαρβαρειχ αρσεμφεμφρωθουῃ τὸ ὄνομα͵ οὗ ἡ γῆ ἀκούσασα ἑλίσσεται͵ ὁ Ἅιδης ἀκούων ταράσσεται͵ ποταμοί͵ θάλασσα͵ λίμναι͵ πηγαὶ ἀκούουσαι πήγυνται͵ αἱ πέτραι ἀκούσασαι ῥήγυνται͵ καὶ οὐρανὸς μὲν κεφαλή͵ αἰθὴρ δὲ σῶμα͵ γῆ πόδες͵ τὸ δὲ περί σε ὕδωρ͵ ὠκεανός͵ Ἀγαθὸς Δαίμων. σὺ εἶ κύριος ὁ γεννῶν καὶ τρέφων καὶ αὔξων τὰ πάντα.