Όταν κυριεύτηκαν τα Μέγαρα και ενώ οι στρατιώτες
άρχισαν τη λεηλασία, οι Αθηναίοι ικέτευσαν με πολλά παρακάλια το Δημήτριο υπέρ
των Μεγαρέων, και εκείνος, αφού έδιωξε τη φρουρά, ελευθέρωσε την πόλη. Κι ενώ
ήταν ακόμη απασχολημένος μ’ αυτά, θυμήθηκε το φιλόσοφο Στίλπωνα,[i]
ο οποίος ήταν φημισμένος ως άνθρωπος που επέλεξε να ζει μια ήσυχη ζωή. Έστειλε,
λοιπόν, να τον φωνάξουν και τον ρώτησε αν κανείς του είχε πάρει κάτι από τα
υπάρχοντά του. Και ο Στίλπων απάντησε: «Κανένας, γιατί κανέναν δεν είδα να
παίρνει τη γνώση». Καθώς, όμως, σχεδόν όλοι οι υπηρέτες είχαν κλαπεί, όταν ο
Δημήτριος προσπάθησε πάλι να του κάνει φιλοφρονήσεις και στο τέλος του είπε
φεύγοντας «Σας αφήνω την πόλη σας ελεύθερη, Στίλπων»», εκείνος απάντησε: «Σωστά
μιλάς. Γιατί δε μας άφησες ούτε έναν από τους δούλους μας».
[i]
Ο Στίλπων ο Μεγαρεύς (πέθανε
στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ.) υπήρξε η τρίτη και πιθανώς η τελευταία κεφαλή
της Μεγαρικής Σχολής. Ανάμεσα στους πολυάριθμους μαθητές του ήταν ο Ζήνων,
ιδρυτής του Στωικισμού, και ο Μενέδημος ιδρυτής της φιλοσοφικής σχολής της
Ερέτριας. Λέγεται ότι έγραψε πολυάριθμους φιλοσοφικούς διαλόγους. Η ηθική του
διδασκαλία ήταν βασικά σωκρατική με κυνικό χρωματισμό. Στη μεταφυσική του
απέρριπτε τις πλατωνικές Ιδέες.
Ο Πλούταρχος, δάσκαλος και ο ίδιος
της φιλοσοφίας, δράττει εδώ την ευκαιρία, για να μας παρουσιάσει την παραδειγματικά
περήφανη στάση του φιλοσόφου απέναντι στον ηγεμόνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου