Ο μίμος του κωμαστή

            Ο μίμος που ακολουθεί βρέθηκε πάνω σε όστρακο από την Αίγυπτο χαραγμένο γύρω στο 100 π.Χ. Κωμαστής είναι εκείνος που μετέχει σε έναν κώμο, ένα χαρούμενο πανηγύρι με μουσική και χορό. Τα πανηγύρια αυτά γίνονταν σε μέρες γιορτών, άρχιζαν με συμπόσιο και κατέληγαν συνήθως σε πομπώδη παρέλαση στους δρόμους με στεφάνια και λαμπάδες, τραγούδια, χορούς και χωρατά. Κώμοι γίνονταν συνήθως προς τιμήν του Διόνυσου.

Α: Ο ταλαίπωρος μέθυσε και ευθυμεί

                   καθώς το ’χει συνήθειο. Πρόσεχε! Πρόσεχε!

            Β: Ελάτε εδώ, Ναϊάδες με τους αβρούς αστραγάλους, 

           και χορέψτε μαζί μου.

    Απ' τις πολλές προπόσεις χοροπηδώ βακχεύοντας.

      Α:  Αλίμονο, δύστυχε.

      Β:  Ετοιμάζομαι για κώμο.

            Τραύμα αγάπης από την Αφροδίτη έχω αφανέρωτο.

            Ο Έρωτας ο γόης με συνέλαβε.

     Στην ψυχή μου μέσα έπεσε, με κάνει να παραφρονώ.

      Α:  Είσαι μεθυσμένος. Συγκράτησε τον εαυτό σου. Θα πάθεις τίποτα!

      Β:  Άσε με να ορμήσω και μη με περισπάς.

           Ομολόγησέ το: κι εσένα σου αρέσει ν' αγαπάς.

           Μαζί σου δε θ' αντιδικήσω.

           Όλοι μας της Αφροδίτης το δώρο δεν αγαπάμε  

           και μάλιστα σαν πίνουμε ανέρωτο κρασί;

           Με καίει ο θεός Διόνυσος μαζί κι ο Έρωτας.

     Αυτούς εγώ να αντιμετωπίσω δεν μπορώ.