Πρόκειται για ένα σύντομο τραγουδάκι
που χαράχτηκε γύρω στα 150 π.Χ. στον τοίχο ενός τάφου στη Μάρισα, πόλη μεταξύ
της Ιερουσαλήμ και της Γάζας. Σε έναν φανταστικό
διάλογο μια εταίρα συνομιλεί με τον εραστή της, ο οποίος είναι θυμωμένος μαζί
της, επειδή υποψιάζεται ότι τον απατά. Μετά από ένα σύντομο ερωτικό καυγαδάκι
(στ. 1-6), στη διάρκεια του οποίου ο εραστής βγαίνει από το σπίτι της εταίρας
εκνευρισμένος, η σχέση τους αποκαθίσταται (7-8), όταν ο εραστής μετανιωμένος
αρχίζει να χτυπά τον τοίχο, για να ξαναμπεί. Η εταίρα τον δέχεται και πάλι
μεγαλόψυχα μέσα στο σπίτι της. Από τον Αθήναιο (15. 697 B) γνωρίζουμε
ότι όλη η Φοινίκη ήταν γεμάτη με τέτοια επιπόλαια τραγούδια, τα οποία αποκαλεί λοκρικά.
Στον
απέναντι τοίχο του τάφου υπάρχει μια άλλη επιγραφή: Ἥλιος καίων∙ Μύρων ἱερεύς ἐπί νεῦμα Καλυψοῦς, σε ελεύθερη απόδοση =
την ώρα του μεσημεριού, ο ιερέας Μύρων με τη συγκατάθεση της Καλυψώς ή μόλις θα
του κάνει νόημα η Καλυψώ. Η επιγραφή είναι γραμμένη μάλλον από το ίδιο χέρι με αυτό
που χάραξε το κείμενό μας και μοιάζει να αποτελεί καταγραφή σημειώματος για μια
παράνομη ερωτική συνάντηση με εταίρα. Τη συνάφεια υποδεικνύει και η
επανεμφάνιση της λέξης νεῦμα και στο
ποίημά μας και στην επιγραφή. Η συνάντηση πρέπει να κανονίστηκε για το μεσημέρι
(ἥλιος καίων). Εμφανίζονται τα
ονόματα Μύρων και Καλυψώ. Το πρώτο ίσως αποτελεί το πραγματικό όνομα του
εραστή, ο οποίος χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως ιερέα, γεγονός που κάνει από
μόνη του την ερωτική συνάντηση παράνομη, αφού οι ιερείς στη διάρκεια των καθηκόντων
τους έπρεπε να διατηρούν την αγνότητά τους. Το δεύτερο όνομα ταιριάζει σε
ψευδώνυμο εταίρας. Οι τάφοι ήταν συνήθη μέρη για παράνομα ερωτικά ραντεβού με
εταίρες. Βλ .λ.χ. Μαρτιάλης 1.34.8, 3.93.14-15.
< Γυναίκα
>
Υποχρεωμένη δεν είμαι να υποφέρω για χάρη σου
ή να είμαι μαζί σου καλή.
Ώστε λοιπόν με κάποιον άλλον πλαγιάζω, ενώ πολύ εσένα αγαπώ;
Αλλά, μα την Αφροδίτη, πόσο χαίρομαι
που το ιμάτιό σου για ενέχυρο κρατώ![1]
< Άνδρας
> Εγώ φεύγω και σου αφήνω
ευρυχωρία
πολλή. < Γυναίκα > Κάνε ό,τι
θέλεις.
Μην
χτυπάς τον τοίχο, γίνεται θόρυβος.
Μέσα
απ’ την πόρτα φτάνει μέχρις εσένα νεύμα αποδοχής.
[1] Σε ερωτικά συμφραζόμενα το
ιμάτιο χρησιμεύει στους εραστές ως στρωσίδι ή κάλυμμα για τις ερωτικές
περιπτύξεις. Βλ. λ.χ. Θεόκρ. 18.19, Παλ.
ανθ. 5.169, 5.173 και διάφορα αγγεία με ερωτικές σκηνές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου