ANTONELLA BUKOVAZ -8 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Σταύρος Γκιργκένης

[Μόλις συλληφθεί η σταθερότητα]

Μόλις συλληφθεί η σταθερότητα

δεν υπάρχει άνεμος ή ιδέα ή φως

που μπορεί να διαλύσει

την οικειότητα με τις φλέβες του ξύλου

του βράχου του φύλλου των φτερών

ή το αργό βελούδο των κουρτινών

για να τραβήξει πέρα-δώθε το μέλλον.

Τα πάντα είναι σαν να ήταν δικά μας και να μας συμβαίνει

να στεκόμαστε στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή

και να κάνουμε απόθεμα από χορτάρι

ή να χάνουμε χρόνο, λίγο ή πολύ,

στο να φτιάχνουμε για την κάθε μέρα έναν τόπο

ξέχωρο από τις μέρες και τους τόπους γύρω μας.

Σαν να μπορούσε να ήταν ένα διαρκές καλό

το προμήνυμα του ματιού και του χεριού

έρπει στο συγχρονικό μυαλό

και η έξη δεν είναι ποτέ απογοητευμένη

η έξη καταχράται την ικανοποίηση

ανάμεσα στα ελάχιστα ή ελάσσονα καλά που υπάρχουν.

Στο μεταξύ, ανάμεσα στα μαξιλάρια μεγαλώνει ένας μύκητας

που ξέρει από προφητεία.

Una volta concepita la fermezza
non c'è vento o idea o luce
che possa scardinare
l'intimità con le venature del legno
della roccia della foglia delle ali
o il lento velluto delle tende
per tirare in qua e in là il futuro.
È tutto come fosse nostro e ci accade
di stare nel posto giusto al momento
giusto e di fare scorta di erba
oppure di perdere tempo, piccolo o grande
nel fare di ogni giorno un luogo
separato dai giorni e dai luoghi intorno.
Come se potesse essere un bene
durevole il presagio dell'occhio e della mano
si insinua nella mente contemporanea
e l'abitudine non è mai delusa
l'abitudine abusa dell'appagamento
tra i beni minimi o minori che siano.
Tra i cuscini intanto cresce una muffa
che sa di profezia.

[Είναι μια σταθερά στο κέντρο του φορτίου]

στις κόρες μου

Είναι μια σταθερά στο κέντρο του φορτίου

μέσα στο βάζο των λουλουδιών στο κέντρο του τραπεζιού.

Είστε μόριά μου και η κίνηση που μας συνοδεύει

οδηγεί στην ελεύθερη κατάσταση του νερού

στη θλιβερή φλέβα της διάρκειας.

Πυκνό όπως κανένα άλλο πράγμα στον κόσμο

το σύνολο μας, αποτεθειμένο

στο βάθος μην σας εξαπατά

στην φαινομενική του αδράνεια

πιείτε και φάτε την αστραφτερή άμμο του μαρμαρυγία

και επιλέξτε το ρεύμα. Προς το παρόν

είμαστε μια τέλεια συνύφανση, όχι εξ ολοκλήρου

ανθρώπινη, όχι εξ ολοκλήρου.

È uno stare al centro della carica
nel vaso di fiori al centro della tavola.
Siete mie molecole e il moto che ci accompagna
porta allo stato libero dell'acqua
alla vena pietosa della durata.
Denso come nessuna altra cosa al mondo
il nostro insieme, depositato
sul fondo non vi inganni
nella sua apparente inerzia
bevete e mangiate la sabbia rilucente di mica
e decidete la corrente. Per ora
siamo un intreccio perfetto, non del tutto
umane, non del tutto.

[Ενώ περιμένεις να επιστρέψουν]

Ενώ περιμένεις να επιστρέψουν.

Δείξε μου την καμπύλη της πλάτης σου ενώ περιμένεις.

Δείξε μου την προσμονή των νυχιών. Είσαι ανήσυχος;

Μην πατάς τη σκιά της άγριας κερασιάς.

Άκου το κάλεσμα του κούκου.

Νιώσε τη δόνηση του πιο ψηλού ανέμου.

Ένα μέρος της δημιουργίας καταφτάνει.

Όλα θα παν καλά.

Τα πόδια για το περπάτημα, τα λόγια για την παραμονή.

Τα φτερά για την επιστροφή.

Επίσης φέτος θα μας πουν πώς είναι ο κόσμος.

Mentre aspetti che tornino.

Mostrami la curva della schiena mentre aspetti.

Mostrami l'attesa delle unghie. Sei preoccupato?

Non calpestare l'ombra del ciliegio selvatico.

Ascolta il richiamo del cuculo.

Ascolta la vibrazione dell'aria più alta.

Una parte del creato è in arrivo.

Tutto andrà bene.

I piedi per camminare, le parole per stare.

Le ali per tornare.

Anche quest'anno ci diranno come sta il mondo.

[Ακόμη κι όταν φαίνεται]

Ακόμη κι όταν φαίνεται ότι το σενάριο βρίσκει

τη σύνθεσή του ανάμεσα στις πλοκές, την πληρότητα

και τα κενά

και όλα μοιάζουν να πηγαίνουν στο καλύτερο

με την εύλογη άνεση του πέπλου, πέρα

από τη διάρκεια που τίποτα δεν μπορεί να την συναγωνιστεί

στη δύναμη και την αλλαγή, με τα μάτια

να πέφτουν πέρα από την ακτίνα των βραχιόνων

στην περίμετρο των ευθυγραμμισμένων προσώπων

ακούγοντας τις σημειώσεις

για το πώς το περιμένουμε

αυτό που παραπλανά την κατανόηση και αποτρέπει

την έκπληξη

είμαστε - στην πραγματικότητα - εντελώς απροετοίμαστοι

κατά τη συνάντηση.

Anche quando pare che la trama trovi

il suo comporsi tra gli intrecci, i pieni

e i vuoti

e tutto sembra andare per il meglio

nel conforto ragionevole del velo, aldilà

della durata che nulla può uguagliare

per potenza e mutamento, con gli occhi

lanciati oltre il raggio delle braccia

nel perimetro dei volti allineati

nell'ascolto delle note

per come ce le aspettiamo

che illude la comprensione e impedisce

lo stupore

siamo – infatti – del tutto impreparati

all'incontro.

[Στον αέρα η σκόνη]

Στον αέρα η σκόνη είναι πυκνή, σταθερή

ορατά μέσα σε μια ακτίνα φωτός

τα σωματίδια παρουσιάζουν την κίνησή τους την εύτακτη

και αιώνια, για λίγες στιγμές.

Αρκεί μια μικρή αλλαγή

του αέρα και η ανεπαίσθητη κίνηση

γίνεται άτακτη αναταραχή.

Προσοχή

                 στον αλχημιστή στο κάδρο

στην κυκλική τροπή της σπείρας (στο νέον)

οδηγεί το χέρι στο μάτι της καταιγίδας, υπακούοντας

στον αρμονικό κανόνα της αριθμητικής διαδοχής

για να ιστορήσει το πέρασμα από την εμμονή του στροβίλου

στον σταθερό καιρό

                             του κέντρου.

Nell'aria fitto è il pulviscolo, stabile

visibili dentro un raggio di luce

le particelle esibiscono il loro moto ordinato

e perpetuo, per pochi istanti.

Solo un leggero spostamento

d'aria e il movimento impercettibile

diventa tumulto disordinato.

Attenzione

                all'alchimista al telaio

nel divenire circolare della spirale (al neon)

guida la mano nell'occhio del ciclone, ubbidendo

alla regola armonica della successione numerica

per raccontare il passaggio dall'ostinazione del vortice

al tempo        fermo

                            del centro.

[Λοιπόν, κοίτα με]

Λοιπόν, κοίτα με

είμαι

δεν είμαι μόνο για να γράφω

κάνω ό,τι λέω

είμαι

σου δίνω το δέρμα μου

είμαι μια γυναίκα δίκαιη

στην ύπαρξή μου

συγκόλλησα το παρελθόν

διαβάζω

τον πόνο στα φύλλα

και ο δικός σου είναι επίσης φθινόπωρο.

Allora guardami

io sto

non è solo scrivere

faccio ciò che dico

sto

ti do la mia pelle

sono una donna giusta

nel mio stare

ho incollato il passato

leggo

il dolore alle foglie

anche il tuo è autunno.

[Η αναμονή κράτησε]

Η αναμονή κράτησε όλη τη νύχτα και όλη

τη μέρα και όλες τις νύχτες και όλες τις μέρες

έως ότου η νύχτα έγινε μέρα και η μέρα

νύχτα και όλα αντιστράφηκαν

και υπήρξε μια στιγμή

όπου όλα φαίνονταν δύσκολα

να τα αποδεχτώ, αλλά στη συνέχεια το δύσκολο

έγινε εύκολο και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής ...

L'attesa durò tutta la notte e tutto

il giorno e tutte le notti e tutti i giorni

finché la notte divenne giorno e il giorno

notte e tutto si invertì

e ci fu un momento

in cui tutto sembrò difficile

da accettare ma poi anche il difficile

divenne facile e così via e via così... 

[Σαν ένα αναποδογυρισμένο σκυλί]

Σαν ένα αναποδογυρισμένο σκυλί

ο λαιμός γύρισε

στον ένοπλο αέρα

άοπλος

έτσι τα γόνατά σου

σφηνωμένα στο στόμα, τα δόντια

ακονίζουν τις επιγονατίδες στην άκρη

του γρασιδιού

στο τέλος των ματιών

και των αυτιών

αυτού που μετρά τα δέντρα

και από κάθε δέντρο όλα τα κλαδιά

και από κάθε κλαδί όλα τα φύλλα

κάθε φλέβα

έναν τρόπος για τα δάχτυλα

να αφήσουν τη γλώσσα

να φτάσει ως τη λέμφο.

Come un cane capovolto

la gola rivolta

all'aria armata

inerme

così i tuoi ginocchi

ficcati in bocca, i denti

arrotano le rotule alla fine

del prato

alla fine degli occhi

e degli orecchi

di quel contare gli alberi

e di ogni albero tutti i rami

e di tutti i rami tutte le foglie

ogni venatura

una strada per le dita

per lasciare la lingua

andare alla linfa.

Η Antonella Bukovaz κατάγεται από το Topolò-Topolove, ένα χωριό στα ιταλο-σλοβενικά σύνορα. Εκεί έγραψε τα ποιήματα που ενσωματώθηκαν στη συλλογή Tatuaggi (2006), την οποία ακολούθησε η συλλογή al Limite (2011). Το τελευταίο της βιβλίο είναι το 3Χ3, λόγια για το θέατρο. Από το 1995 έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης στην Ιταλία και τη Σλοβενία. Από το 2005 αφιερώθηκε κυρίως στην ποίηση και στην αλληλεπίδραση μεταξύ των λέξεων, του ήχου και της εικόνας. Συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Sandro Carta, Marco Mossutto, Hanna Preuss κ.ά. Ποιήματά της δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά, ενώ έχουν μεταφραστεί στα σλοβενικά, τα γερμανικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα αραβικά. Διδάσκει, στη σλοβενική γλώσσα, στη δίγλωσση σχολή του San Pietro στο Natisone. Ζει στο Cividale del Friuli.

Antonella Bukovaz è originaria di Topolò-Topolove, borgo sul confine italo-sloveno. Lì ha scritto poesie che sono confluite in un libro, “Tatuaggi”, seguito da al Limite, Le Lettere 2011. Il suo ultimo libro è 3X3, parole per il teatro. Dal 1995 ha partecipato a diverse rassegne di arte contemporanea in Italia e in Slovenia; dal 2005 si dedica prevalentemente alla poesia e alle interazioni tra parola, suono e immagine. Ha realizzato i suoi lavori collaborando con i musicisti Sandro Carta, Marco Mossutto, Hanna Preuss, Antonio Della Marina, Teho Teardo, Massimo Croce, Antonella Macchion. Suoi versi sono pubblicati su riviste web e cartacee (il Verri, Alfabeta, in Pensiero…). Sue poesie sono tradotte in sloveno, tedesco, inglese, francese e arabo. Insegna, in lingua slovena, nella scuola bilingue di San Pietro al Natisone. Vive a Cividale del Friuli.