Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

H AΝΑΜΕΝΟΜέΝΗ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΓΑΛΑΞΙΔΙ -28 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

την Μαΐου 15, 2019

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

ΓΑΛΑΞΙΔΙ ΦΩΤΟΘΥΡΙΔΑ

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

ΠΛΑΤΑΜΩΝΑΣ 1 -57 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Έρεβος και ζόφος: ετυμολογική προσέγγιση

Η λέξη ἔρεβος δηλώνει το σκότος του Κάτω Κόσμου και προέρχεται από ρίζα * hregw -, που δήλωνε γενικά το σκοτάδι, με την προσθήκη της κατάληξης των δευτερόκλιτων ουσιαστικών -ος > * hregwos . Το αρχικό λαρυγγικό τράπηκε σε ε- πιθανότατα από επίδραση του -ε- που ακολουθεί, ενώ το χειλοϋπερωικό - gw - τράπηκε σε -β- μπροστά από στρογγυλό οπίσθιο φωνήεν (πβ. πόλος < qwolos , αλλά τέλος < qwelos ). [1] Συνοπτικά: hregwos > ἔρε gw ος > ἔρεβος. Η πρώτη φωνητική εξέλιξη ήταν προ-μυκηναϊκή, ενώ η τελευταία εξέλιξη ήταν μετα-μυκηναϊκή. [2] Από παραλλαγή της ίδιας ρίζας, αλλά με διαφορετική φωνητική εξέλιξη προέρχεται η λέξη ὄρφνη , που δηλώνει το σκοτάδι και τη νύχτα (από * horgwhna > orgwhna > orphna > ὄρφνα/ὄρφνη). [3]

1ος ορφικός ύμνος στην Εκάτη

(Remedios Varo, Luz Emergente ) Της Εκάτης [1] Την Εκάτη δοξάζω, τη θεά των δρόμων, των τρίστρατων, την εράσμια, την ουράνια και χθόνια και ενάλια, την κροκόπεπλη, την ταφική, που βακχεύει με τις ψυχές των νεκρών, την κόρη του Πέρση, φίλη της μοναξιάς, που αγάλλεται με τα ελάφια, νυχτερινή, θεά των σκύλων, ακατάβλητη βασίλισσα, που αναγγέλλεται με τον θόρυβο των άγριων ζώων, άζωστη, που έχει όψη απροσμάχητη, ταυροπόλο, κλειδούχο άνασσα όλου του κόσμου, ηγεμονική, νύμφη, κουροτρόφο, που συχνάζει στα βουνά . Ικετεύω την κόρη να παρευρεθεί στις όσιες τελετές ευμενής απέναντι στον βουκόλο για να χαίρεται πάντοτε στην καρδιά του. [2] Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλήιζω͵ τριοδῖτιν͵ ἐραννήν͵ οὐρανίαν χθονίαν τε καὶ εἰναλίαν͵ κροκόπεπλον͵ τυμβιδίαν͵ ψυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν͵ Περσείαν͵ φιλέρημον͵ ἀγαλλομένην ἐλάφοισι͵ νυκτερίαν͵ σκυλακῖτιν͵ ἀμαιμάκετον βασίλειαν͵ θηρόβρομον͵ ἄζωστον͵ ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσα...

Το μυστήριο της πινακίδας του Δισπηλιού

Η πινακίδα του Δισπηλιού ήρθε στο φως κατά την επανάληψη των ανασκαφών από τον καθηγητή Χουρμουζιάδη στον ομώνυμο λιμναίο οικισμό το 1992 μετά από διακοπή 60 χρόνων. Η πινακίδα είναι ξύλινη και χρονολογείται στα 5260 π.Χ. Λόγω του υλικού της έχει υποστεί φθορά από την παραμονή της επί χιλιετίες στη λάσπη, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορούμε να διακρίνουμε πάνω της μια σειρά από χαράγματα. Η πινακίδα του Δισπηλιού Η ανακάλυψη της πινακίδας και η παλαιότητά της έθεσαν αμέσως επί τάπητος το ερώτημα αν τα χαράγματα είναι τυχαίες γραμμές ή αποτελούν αρχαίο δείγμα γραφής, παλιότερο από αυτό των Αιγυπτίων και των Σουμερίων. Σε περίπτωση που απαντήσουμε καταφατικά στο ερώτημα, προκύπτουν άλλα: υπάρχουν παρόμοια ευρήματα; Τι τύπος γραφής εκπροσωπείται στην πινακίδα; Ποια είναι η γλώσσα που κρύβεται πίσω από τα σημάδια; Για να απαντήσουμε, θα πρέπει να δούμε το θέμα σε ευρύτερο πλαίσιο: το εύρημα στο Δισπηλιό δεν είναι μεμονωμένο, ούτε μοναδικό στην Ευρώπη. Παρόμοιου τύπο...

Έκτωρ: η ετυμολογία του ονόματος

Το όνομα Ἕκτωρ , που απαντά ήδη στη Γραμμική Β΄ μαζί με το παράγωγο ἑκτόριος , ετυμολογείται συνήθως από τον συνδυασμό της ρίζας του ρήματος ἔχω και την κατάληξη -τωρ που δηλώνει το πρόσωπο που ενεργεί, συνεπώς «αυτός που έχει, αυτός που κρατά». Ωστόσο το όνομα μπορεί να είναι στην πραγματικότητα όχι παράγωγο, αλλά σύνθετο και να προέρχεται από την απλοποίηση ενός πρόδρομου τύπου *Ἐχέ-κτωρ κατά το επίσης ομηρικό Πολύκτωρ. Πβ. Για ανάλογα σύνθετα ἐχέθυμος, ἐχέμυθος, ἐχέφρων (« αυτός που έχει φρένας , ο μυαλωμένος»). Σ’ αυτή την περίπτωση το συνθετικό -κτωρ θα συνδεόταν με το κτέρας (= δώρο) και το όνομα –σε μεταφραστική αναλογία προς το ἐχέφρων- θα σήμαινε «αυτός που έχει δώρα», Ἐχέδωρος. Τότε και το Πολύκτωρ θα ισοδυναμούσε νοηματικά με το Πολύδωρος, «αυτός που έχει πολλά δώρα» (όχι «αυτός που κάνει πολλά δώρα»).

2ος ορφικός ύμνος της Προθυραίας

(Edgar Ende, Die kosmische Strickerin ) Της Προθυραίας , θυμίαμα στύρακα. [1] Άκουσέ με, πολυσέβαστη θεά, πολυώνυμη θεότητα, βοηθέ στις ωδίνες, γλυκιά μορφή των γάμων, μοναδική σωτηρία των θηλυκών, που αγαπάς τα παιδιά, μειλίχια, που φέρνεις γοργά τον τοκετό, πλάι στις νεαρές θνητές παρούσα, Προθυραία. Κλειδούχε, καλοδεχούμενη, φιλότροφη, προσηνής σε όλους, που κατέχεις όλων τα σπίτια και χαίρεσαι με τις ευωχίες, που λύνεις τη ζώνη, αφανής, φανερώνεσαι σε όλους με τα έργα σου, συμπάσχεις στις ωδίνες και χαίρεσαι με τους καλούς τοκετούς, Ειλείθυια, που απελευθερώνεις από τους πόνους στη δεινή ανάγκη. Γιατί μόνη εσένα καλούν οι λεχώνες ως ανάπαυση για την ψυχή τους. Γιατί στη δική σου δικαιοδοσία είναι τα βάσανα που λυτρώνουν από τον πόνο των τοκετών. Αρτέμη Ειλείθυια και σεμνή Προθυραία. Άκου, μακάρια, και δίνε απογόνους όντας βοηθός και σώζε, όπως από τη φύση σου είσαι πάντοτε ό...

Ο πετεινός και η κότα στην αρχαία Ελλάδα

Gallus Gallinaceus . Ἀλέκτωρ = ο πετεινός (ποιητική λέξη στην αττική διάλεκτο, αλλά η συνήθης λέξη εκτός Αττικής και στη μεταγενέστερη Ελληνική). Η λέξη ἀλεκτρυών χρησιμοποιείται τόσο για τον κόκορα όσο και για την κότα (αν και η λέξη ὄρνις συχνά την αντικαθιστά για την κότα, μερικές φορές μαζί με προσδιοριστικά επίθετα όπως «οικιακή» ή «θηλυκή»). Ἀλεκτορίς = κότα (για πρώτη φορά στον Αριστοτέλη) και ἀλεκτοριδεύς = κοτόπουλο.

Ο Τήλεφος του Αρχίλοχου (P. Oxy. 4708)

Σχετικά πρόσφατο (2004) παπυρικό απόσπασμα από την Οξύρρυγχο ( P . Oxy . 4708) μας χάρισε εκτενές κομμάτι από ελεγεία του Αρχίλοχου (7ος αιώνας π.Χ.). Το απόσπασμα πρέπει να αποτελούσε τμήμα αλεξανδρινής έκδοσης των ελεγειών του. Αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα ελεγείας που περιλαμβάνει αφήγηση μυθικών γεγονότων. Το απόσπασμα διακρίνεται σε δύο ενότητες: Α) στίχοι 1-3, όπου ο ποιητής απευθύνεται σε κάποιο ανώνυμο ακροατήριο και προσπαθεί να δικαιολογήσει τη δυνατότητα της υποχώρησης και της φυγής σε μια μάχη. Οι θεοί είναι πολύ δυνατοί. Αν το θέλουν, μπορούν να τρέψουν σε φυγή ακόμη και τους πιο ρωμαλέους πολεμιστές. Μερικές φορές πρέπει να ξέρεις πότε να υποχωρείς στη μάχη. Β) στίχοι 4-25: ο Αρχίλοχος θεμελιώνει την άποψή του με ένα μυθολογικό παράδειγμα: ακόμη και οι Αχαιοί του Αγαμέμνονα, που πολλοί ήταν ήρωες, γιοι και αδερφοί θεών, τράπηκαν σε φυγή από τον Τήλεφο, γιο του Ηρακλή. Το μυθολογικό παράδειγμα δεν αναπτύσσεται με γραμμική αφήγηση: πρώτα γίνεται περιγραφή...

Υποθέσεις για τη γλώσσα των κατοίκων της Τροίας

Ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα της ιστορίας είναι η γλώσσα που μιλούσαν οι κάτοικοι της Τροίας. Γενικά έχουν γίνει τρεις υποθέσεις: 1) Οι κάτοικοι της Τροίας μιλούσαν την Ελληνική. Η υπόθεση αυτή στηρίζεται βασικά στο επιχείρημα ότι οι Τρώες μιλούν Ελληνικά στον Όμηρο. Το επιχείρημα, ωστόσο, δεν ευσταθεί, επειδή αγνοεί μια βασική σύμβαση της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας που ισχύει από την ένδοξη αρχή της ως το ένδοξο τέλος της: όλοι οι ξένοι στα έργα των Ελλήνων συγγραφέων μιλούν άπταιστα την Ελληνική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι Πέρσες του Αισχύλου. Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας πρωταγωνιστής σ’ αυτό το έργο. Όλα τα ομιλούντα πρόσωπα είναι Πέρσες, αλλά η γλώσσα που μιλούν είναι η Ελληνική, ενώ ακόμη και οι θεοί τους οποίους επικαλούνται είναι οι ελληνικοί θεοί. Ο Αισχύλος, όπως και πολύ πριν από αυτόν ο Όμηρος, έγραφαν για ένα ελληνικό κοινό και θα ήταν πραγματικά κωμικό αν έβαζαν τους ξένους πρωταγωνιστές να μιλούν στη γλώσσα τους. Φανταστείτε όταν συγκρούοντα...

Τι σήμαινε το όνομα Ορφέας: ετυμολογική διερεύνηση

Το όνομα του Ορφέα, παρά την προσπάθεια να αποδοθεί κατά καιρούς σε προελληνική γλώσσα, προέρχεται στην πραγματικότητα από καθαυτή ελληνική ρίζα. Στην Ελληνική γλώσσα υπήρχε ρίζα ορφ-, η οποία δήλωνε την «στέρηση», την «έλλειψη». Από αυτή τη ρίζα δημιουργήθηκε αρχικά ουσιαστικό *ὀρφός . Το ίδιο το ουσιαστικό δεν διασώθηκε στην ιστορική Ελληνική, οι γλωσσολόγοι

Από το Blogger