Cesare Pavese, Θα έρθει ο θάνατος και θα έχει τα μάτια σου

Θα έρθει ο θάνατος και θα έχει τα μάτια σου

Θα έρθει ο θάνατος και θα έχει τα μάτια σου,

ετούτος ο θάνατος που σύντροφος είναι

απ' το πρωί ως το βράδυ, ακοίμητος,

κρυφός σαν τύψη αρχαία 

ή σαν αμάρτημα παράλογο. Τα μάτια σου

θα 'ναι μια λέξη κενή,

μια κραυγή σιωπηλή, μια σιγή.

Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωί,

καθώς σκύβεις μονάχη

στον καθρέφτη. Αγαπημένη ελπίδα,

κείνη τη μέρα θα μάθουμε κι εμείς

πως είσαι η ζωή και το τίποτα.

Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.

Θα έρθει ο θάνατος και θα έχει τα μάτια σου.

Θα είναι σαν να παύεις ένα αμάρτημα,

σαν να βλέπεις μες στον καθρέφτη

ξανά ν’ αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό,

σαν ν’ ακούς ένα χείλι κλειστό.

Σιωπηλοί θα κατεβούμε στην άβυσσο.

Verrà la morte e avrà i tuoi occhi

Verrà la morte e avrà i tuoi occhi-
questa morte che ci accompagna
dal mattino alla sera, insonne,
sorda, come un vecchio rimorso
o un vizio assurdo. I tuoi occhi
saranno una vana parola
un grido taciuto, un silenzio.
Così li vedi ogni mattina
quando su te sola ti pieghi
nello specchio. O cara speranza,
quel giorno sapremo anche noi
che sei la vita e sei il nulla.

Per tutti la morte ha uno sguardo.
Verrà la morte e avrà i tuoi occhi.
Sarà come smettere un vizio,
come vedere nello specchio
riemergere un viso morto,
come ascoltare un labbro chiuso.
Scenderemo nel gorgo muti.