MARGARET ATWOOD
ΕΥΡΥΔΙΚΗ
Εκείνος είναι εδώ και κατέβηκε να
ψάξει για σένα.
Είναι το τραγούδι που πίσω σε καλεί,
ένα τραγούδι χαράς και πόνου
εξίσου: μια υπόσχεση
ότι τα πράγματα θα είναι αλλιώτικα
εκεί πάνω
απ’ ό,τι την τελευταία φορά.
Θα προτιμούσες να συνεχίσεις να
μην νιώθεις τίποτα:
κενότητα, σιωπή, αυτήν την ειρήνη που
λιμνάζει
στα βάθη της θάλασσας και είναι πιο
εύκολη
απ’ τη βοή και τη σάρκα της επιφάνειας.
Συνήθισες αυτούς τους μουντούς,
χλωμούς διαδρόμους,
συνήθισες τον βασιλιά
που αμίλητος περνάει στο πλάι σου.
Ο άλλος είναι διαφορετικός
και σχεδόν τον θυμάσαι.
Λέει πως σου τραγουδά
γιατί σ’ αγαπά
όμως όχι όπως είσαι τώρα:
τόσο παγωμένη κι ελάχιστη, κινούμενη
κι ακίνητη
μαζί, σαν λευκή κουρτίνα που
κυματίζει
καθώς φυσά το ρεύμα από μισάνοιχτο
παράθυρο,
δίπλα σε μια καρέκλα που πάνω της δεν
κάθεται κανείς.
EURYDICE
He
is here, come down to look for you.
It
is the song that calls you back,
A
song of joy and suffering
Equally: a promise:
That
things will be different up there
Than
they were the last time.
You
would rather have gone on feeling nothing,
Emptiness
and silence; this stagnant peace
Of
the deepest sea, which is easier
Than
the noise and flesh of the surface.
You
are used to these blanched dim corridors,
You
are used to the king
Who
passes you without speaking.
The
other one is different
And
you almost remember him.
He
says he is singing to you Because he loves you,
Not
as you are now,
So
chilled and minimal: moving and still
Both,
like a white curtain blowing
In
the draft from a half-opened window
Beside
a chair on which nobody sits.
ROBERT BROWNING
Η ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΣΤΟΝ
ΟΡΦΕΑ
Δώσε σ’ εμένα το στόμα, τα μάτια, το
μέτωπο!
Άφησέ τα και πάλι να με ρουφήξουν!
Ένα βλέμμα σου τώρα
θα με τυλίξει για πάντα, να μην βγω
έξω απ’ το φως του, αν και το σκότος κείται
πιο πέρα:
κράτησέ με ξανά ασφαλή με τα δεσμά
ενός αθάνατου βλέμματος! Κι όλη τη
θλίψη που υπήρξε
την ξεχνώ∙ κι όλο τον τρόμο που
μπορεί να υπάρξει
τον αψηφώ - παρελθόν κανένα δεν είναι
δικό μου, μέλλον κανένα: κοίταξέ με!
EURYDICE TO
ORPHEUS
But
give them me, the mouth, the eyes, the brow!
Let
them once more absorb me! One look now
Will
lap me round for ever, not to pass
Out
of its light, though darkness lies beyond:
Hold
me but safe again within the bond
Of
one immortal look! All woe that was,
Forgotten,
and all terror that may be,
Defied—no
past is mine, no future: look at
me!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου