Ο φιλόσοφος δεν πρέπει να αναζητά την οδό της σάρκας, αλλά της αταραξίας (Κερκίδας)

Στο απόσπασμα αυτό ο ποιητής Κερκίδας προσπαθεί να αποτρέψει κάποιον φίλο του Καλλιμέδοντα, Στωικό φιλόσοφο, από το να προσπαθεί να ξελογιάσει έναν νεαρό ονόματι Σφαίρο. Ο Καλλιμέδων δεν πρέπει να μολύνει το φιλοσοφικό μυαλό του με τέτοιες επιθυμίες, αλλά να αναζητήσει το δρόμο της αταραξίας:

            Είναι ανάγκη να χρησιμοποιεί κανείς

            σε άμαξα με τέσσερα γρήγορα άλογα

            τη βουκέντρα που με τρόπο χτυπώντας ωμό ερεθίζει τα βόδια; [1] Καθόλου.

            Αυτό θα έκανε κείνος που προσπαθεί να εξαπατήσει

            το καλό και το δίκαιο,

             Στωικέ Καλλιμέδων.

Αυτή είναι πονηρή ατραπός

κι απ' τους κακούς συχνοπάτητη.

Γιατί στο Σφαίρο

αν κάποια επιθυμία σου επιβάλεις

ή υπακούσεις εσύ σε κάποια δική του,

αυτό σημαίνει πως πια της αρετής

το δρόμο και της αταραξίας δεν ακολουθείς,

μα εκείνον που οδηγεί

στης τρέλας τη σοδειά

            και την ασέβεια διδάσκει.

---

[1] Η έννοια είναι: είναι δυνατόν σε κάτι τόσο ωραίο και ευγενές (=τέθριππο αλόγων) να χρησιμοποιήσεις κάτι που προορίζεται για το κέντρισμα των βοδιών; Επομένως και στο φιλοσοφικό μυαλό, που είναι κάτι ευγενές, δεν πρέπει να προσπαθείς να επιβάλεις την κυριαρχία των ταπεινών ορμών, ζητώντας να ξελογιάσεις νεαρά παιδιά με δώρα.