O άνθρωπος που βάσκανε τον ίδιο του τον εαυτό

Το απόσπασμα αυτό του Ευφορίωνα (Πλούτ., Συμπ. 682Β) αναφέρεται στην αρνητική ικανότητα ορισμένων ανθρώπων να ματιάζουν τον ίδιο τον εαυτό τους και θα μπορούσε να ανήκει στο χαμένο ποίημά του Υάκινθος. Ο Ευτελίδας που ονοματίζεται στο κείμενο πρέπει να ταυτίζεται με κάποιον Αρκάδα, ο οποίος είχε μείνει στη μνήμη των συγχρόνων του ως ακόλαστος στη γλώσσα και άνθρωπος που φθονούσε όσους ευτυχούσαν (βλ. Σούδα, λήμμα ακόλαστος). Υφίσταται ως τιμωρία την βασκανία που μέχρι τότε προκαλούσε στους άλλους. Η ιστορία έχει σαφέστατη παραπομπή στο μύθο του Νάρκισσου, αφού ο Ευτελίδας αρρωσταίνει μόλις βλέπει την αντανάκλασή του στο ποτάμι:

            Ωραία ήταν κάποτε, ωραία, του Ευτελίδα  τα μαλλιά.

            Μα ο ίδιος τον εαυτό του βάσκανε ο ολέθριος άντρας

            μέσα στον όλο δίνες ποταμό αντικρίζοντάς τον.

            Κι αμέσως αρρώστια ανάρμοστη τον έπιασε.[1]

---

[1] H αρρώστια δεν αναφέρεται, αλλά προφανώς επρόκειτο για πτώση των μαλλιών ή αλωπεκία.