Αρπαλύκη
(Την ιστορία αφηγείται ο Ευφορίων στο Θράκα και ο Δεκτάδας)
Στο Άργος ο Κλύμενος, γιος του Τελέως, παντρεύτηκε την Επικάστη και απέκτησε παιδιά, γιους τον Ίδα και το Θήραγρο, θυγατέρα την Αρπαλύκη, η οποία ξεπερνούσε κατά πολύ στην ομορφιά τα συνομήλικά της κορίτσια. Ο Κλύμενος την ερωτεύτηκε, αλλά για ένα χρονικό διάστημα έκανε υπομονή και προσπαθούσε να υπερνικήσει το πάθος του. Όταν όμως η αρρώστια τον κυρίευσε πολύ περισσότερο, τότε παρασύροντας την κοπέλα με τη βοήθεια της τροφού έσμιξε μαζί της στα κρυφά. Κάποτε ήρθε ο καιρός της να παντρευτεί και ο Αλάστωρ, ένας από τους Νηλείδες,[1] στον οποίο την είχαν τάξει, ήρθε για να την πάρει νύφη. Αρχικά ο Κλύμενος του την παρέδωσε, κάνοντας ένα πολύ λαμπρό γαμήλιο τραπέζι. Λίγο αργότερα όμως το μετάνιωσε, γιατί είχε χάσει τα λογικά του, και πήρε στο κατόπι τον Αλάστορα. Τους βρήκε στη μέση ήδη της διαδρομής και απέσπασε το κορίτσι. Την έφερε πίσω στο Άργος και έσμιγε μαζί της χωρίς να το κρύβει. Εκείνη, θεωρώντας ότι υπέφερε φοβερά και άνομα πάθη στα χέρια του πατέρα της, κατακρεούργησε το νεότερο αδερφό της. Οι Αργείοι τελούσαν μια γιορτή και θυσία, στη διάρκεια της οποίας ευωχούνται όλοι με δημόσια έξοδα. Η Αρπαλύκη τότε προετοίμασε το κρέας του παιδιού και το παρέθεσε στον πατέρα της.[2] Αφού το έκανε αυτό, ευχήθηκε στους θεούς να εξαφανιστεί από το γένος των ανθρώπων και μεταμορφώθηκε σε γεράκι.[3] Ο Κλύμενος, πάλι, όταν κατανόησε τις συμφορές του, αυτοκτόνησε.
[1] Νηλείδες ήταν η οικογένεια και οι απόγονοι του Νηλέα, πατέρα του Νέστορα από την Πύλο. Ένας Αλάστωρ, γιος του Νηλέα, πέφτει θύμα του Ηρακλή, όταν αυτός καταλαμβάνει την Πύλο.
[2] Η γιορτή που εννοείται είναι αυτή που γινόταν προς τιμήν της Ήρας του Άργους. Από άλλες πηγές μαθαίνουμε ότι το σφαγμένο παιδί ήταν προϊόν της αιμομικτικής σχέσης και ονομαζόταν Πρέσβων. Με παρόμοιο τρόπο στον Αισχύλο (Αγ. 1592-1593) ο Ατρέας χρησιμοποιεί την περίσταση μιας γιορτής, για να παραθέσει στο Θυέστη ως δείπνο τα παιδιά του.
[3] Στο πρωτότυπο το πουλί ονομάζεται χαλκίς. Σε άλλες πηγές ονομάζεται κύμινδις. Θεωρούνταν ως υπηρέτρια της Αθηνάς. Ίσως να ήταν ένα είδος κουκουβάγιας.
Η ιστορία θυμίζει το μύθο του Τηρέα, της Πρόκνης και της Φιλομήλας, αλλά εδώ ο Κλύμενος δεν μεταμορφώνεται κι αυτός σε πουλί, όπως ο Τηρέας, ο οποίος έγινε τσαλαπετεινός.